Sanallıktan kurtulan Argıncık artık mahalle!

 

Kocasinan ilçesi sınırları içinde sanal bir semt olan Argıncık bölgesi, civarında bulunan 14 mahalle ve 100 bini aşan nüfusuyla merkez ilçe olamadı ama son alınan Kocasinan Belediye Meclisi kararıyla sanallıktan kurtarılarak mahalle şekline dönüştürüldü.

 

Mevcut haliyle sadece sanal, hayalet bir semt olan eski Argıncık, hiçbir idari yerleşim biriminde isim olarak kullanılmıyordu. Böylece adeta adı olan ve fakat ne ilçe, ne mahalle, ne köy, ne semt veya ne de bir bölge ismi olan, 500 yıllık Argıncık ismi artık, bu bölgede bir mahalle olarak yaşatılacak.

 Kocasinan İlçesinde bulunan bazı mahallelerinin birleştirilmesi konusunda hazırlanan ve 116 mahallenin 92’ye düşürülmesi konusundaki komisyon raporu ile mahalle şekline dönüştürülen Argıncık mahallesinde sınırları içine giren bölgeler şunlar:

Cengiz Topel, M. Akif Ersoy, Argıncık Camikebir, Pervane Mah. Bekir Yıldız Bulvarı Doğusu, Cumhuriyet Mah. Bekir Yıldız Bulvarı Doğusu, Alsancak Mahallesi Bekir Yıldız Bulvarı Doğusu.

Kocasinan Bölgesinde merkezi bir semt olan Argıncık’ta yapılacak yeni imar faaliyetlerinde, bu düzenlemenin olumlu olarak yansıyacağı tahmin ediliyor.

 Kent merkezine en yakın  semtlerden  olan Argıncık Mahallesi’ndeki çarpık kentleşmenin önüne geçilerek düzenli imar faaliyetleriyle önemli bir kentsel dönüşüm alanı olması bekleniyor.

Özel haber / Kayseri Gündem

Tarihten Günümüze Argıncık

Adı var ama kendisi resmi coğrafik isimlendirmeden nasibini alamamış ve her geçen gün nüfusu artan bir semt Argıncık.

Argıncık, 1972 yılına kadar şu anki Camii kebir mahallesinin olduğu yerdeki, şehre altı kilometre mesafede bir köydü. Çoğu köylerde olduğu gibi, bir merkez ilkokulu ve camisi, bir de fırını olan, halkının çoğunun, tarım ve hayvancılıkla geçindiği belki bin nüfuslu bir köydü. Bu yıldan sonra aldığı göç ve sınırlarının yavaş yavaş genişlemesiyle beraber 1972 yılında belediyelik oluverdi.

İlk başkanı toprağı bol olsun, Ahmet Taş’dı. Rahmetli babam da bu belediyenin bir çalışanı idi. Belediye ilk iş olarak, mevcut minibüs seferlerinin yanı sıra, ilk önce birinci, sonra ikinci olarak, kırmızı şeritli sarı otobüsleri alarak sefer koydu. O yıllarda bu belde elektrikle de yeni tanışıyordu. İnsanlar su ihtiyacını daha çok ya bahçe tulumbalarından, ya da mahalle veya camii çeşmesinden karşılıyorlardı.

Beldenin çok hızlı bir şekilde nüfusunun artmasıyla beraber, Kayabaşı, Yıldızevler, Çukurlar, Alsancak, M.Akif ve Onikievler mahalleleriyle beldenin güney sınırı Çevreyol’a geldi dayandı. Beldenin kuzey sınırını kesen Sivas Demiryolu hattı yönünde genişlemesi mümkün değildi. Merkez okulu yetmeyince, ilk önce Cevdet Sunay, sonra Selçuk ilkokulu yapıldı. Orta ve lisede okumak isteyen öğrenciler 1977 yılına kadar Fevzi çakmak lise ve orta okuluna gidiyordu. Bu yıllarda Fevzi Çakmak’ta yüksek katlı evlerin de yapılmasıyla, stadyumdan gelen tezahürat sesleri de duyulmaz olmuştu. Üç yeni cami yapımı ve semti ikiye bölen şu anki Y. Sultan Selim caddesinin sağ ve sol cenahına da iki ve üç katlı konutlar yapılmasıyla, tanıştı Argıncık çok katlı evlerle.
Selçuk ilkokulu kuzeyinde evden bozma iki katlı ev ve dükkanında eğitime başladı Argıncık orta okulu. Mutfağının müdür odasına, banyosunun başmüdür yardımcısı odasına dönüşmesi fazla zor olmadı. Zaman zaman mahallenin dost hayvanları, köpekler, kediler ve tavuklar okulu ziyaret etseler de eğitim, sokak içindeki boş dükkanlarda genişlemeye devam ediyordu.

Bu yıllarda Ekrem Yılmaz, belediyenin ikinci başkanı oldu. O tarihlerde sokaklar henüz asfaltla tanışmamış, çocuklar sokakta biriken yağmur sularında donanma savaşları yapıyorlardı.
12 Eylül 1980 yılına gelindiğinde, bu belde yükünü çekemez, bir beldeye tahsis edilen ödenekle yönetilemeyecek kadar büyümüştü. Nüfusu 30 binlerde, koskoca bir köy oluvermişti. Beldenin doğu sınırı, Horsana’ya ve şu anki Köprübaşı’na doğru almış başını gidiyordu. Allah’tan, beldenin kuzeye, batıya ve güneye doğru büyüme şansı yoktu.

Oniki Eylül ihtilali ile beraber, diğer belediyelerde olduğu gibi bu belde belediyesine de askeriye tarafından el konuldu. Daha sonra da şimdiki Gençlik Merkezi binasında, Argıncık Şube Müdürlüğü şeklinde özel bir statüye büründürüldü. Mülki ve idari statü açısından oluşturulan bu geçici şube müdürlüğü ile Kayseri Belediyesine bağlı hale geldi.

Köyden kente göçün önü alınamaz bir şekilde yoğunlaşmasından, en çok payı belki de Argıncık aldı.
1989’da ortadan ikiye bölünen Kayseri’nin Kocasinan cenahında kalan Argıncık, Ali İhsan Alçı yönetiminde hizmetten nasibi olmayan, terkedilmiş bir ‘oy deposu’ varoş konumunu sürdürdü bir beş yıl daha.

O yıllarda yerel televizyonlar da olmadığı için, Argıncık halkının başkanlarının yüzünü görme gibi bir şansları da yoktu. Başkanın yolu ve semti de Argıncıkla pek kesişmiyordu.

1993’lü yılarda, Argıncık için tek çözüm olarak ‘ilçe’ statüsü verilmesi olarak görüyor ve ‘Argıncık Postası’ gazetesi olarak meclis ve milletvekilleri düzeyinde çalışmalar yürütüyorduk.

1994 yılı mahalli seçimleriyle beraber RP’li Kocasinan Belediye Başkanı Sayın Bekir Yıldız yönetiminde başlayan süreç Mustafa Çelik ve Ahmet Çolakbayraktar yönetiminde, metropol bir ilçenin semti olarak gelişim sürecini devam ettiriyor.

Peki şu anda Argıncık ne durumda?
Argıncık, ondört mahalleden müteşekkil, yüzbin civarında insanın yaşadığı bir semt.

Toptancılar Sitesi ve Hal kompleksine ilaveten, Doğu Sanayi, Halıcılar Sitesi, Keresteciler Sitesi ve Küçük Sanayi Sitesi ile onbini aşkın insanın isdihdamının sağlandığı bir semt.
İmar planıyla beraber, on katı aşan binaların boy gösterdiği bu semt önümüzdeki on yıl içinde, modern bir yaşam ve iş alanına dönüşebilecek potansiyelde. Yol, su, ulaşım ve kanalizasyon problemi aşılalı yıllar olmuş. Yapılan hemzemin geçitle tren kazaları nedeniyle artık ocaklarda sönmüyor. Bir çok semtte olduğu gibi sadece ‘yatakhane’ konumunda değil, ‘yaşam ve aynı zamanda iş merkezi’.


Tarihten gelen adı coğrafik literatürde hiç geçmese de insanların dilinde yine kullanılmaya devam edecek bir semt Argıncık.